ՀԱՎԱՏԱՄՔ


Գրաբար


Հաւատամք ի մի Աստուած, ի Հայրն Ամենակալ՝ յարարիչն երկնի եւ երկրի, երեւելեաց եւ աներեւութից։ Եւ ի մի Տէր Յիսուս Քրիստոս Որդին Աստուծոյ՝ ծնեալն յԱստուծոյ Հօրէ, Միածին՝ այսինքն յէութենէ Հօր։ Աստուած յԱստուծոյ, Լոյս ի Լուսոյ, Աստուած ճշմարիտ յԱստուծոյ ճշմարտէ, ծնունդ եւ ոչ արարած։ Նոյն ինքն ի բնութենէ Հօր, որով ամենայն ինչ եղեւ յերկինս եւ ի վերայ երկրի, երեւելիք եւ աներեւոյթք։ Որ յաղագս մեր մարդկան եւ վասն մերոյ փրկութեան իջեալ ի յերկնից՝ մարմնացաւ, մարդացաւ, ծնաւ կատարելապէս ի Մարիամայ սրբոյ կուսէն Հոգւովն Սրբով։
Որով էառ զմարմին, զհոգի եւ զմիտ եւ զամենայն որ ինչ է ի մարդ, ճշմարտապէս եւ ոչ կարծեօք։ Չարչարեալ, խաչեալ, թաղեալ, յերրորդ աւուր յարուցեալ, ելեալ ի յերկինս նովին մարմնովն, նստաւ ընդ աջմէ Հօր։ Գալոց է նովին մարմնովն եւ փառօք Հօր ի դատել զկենդանիս եւ զմեռեալս, որոյ թագաւորութեանն ոչ գոյ վախճան։ Հաւատամք եւ ի Սուրբ Հոգին՝ յանեղն եւ ի կատարեալն, որ խօսեցաւ յօրէնս եւ ի մարգարէս եւ յաւետարանս։ Որ էջն ի Հորդանան, քարոզեաց յառաքեալսն, եւ բնակեցաւ ի սուրբսն։Հաւատամք եւ ի մի միայն ընդհանրական եւ յառաքելական սուրբ եկեղեցի, ի մի մկրտութիւն, յապաշխարութիւն, ի քաւութիւն եւ ի թողութիւն մեղաց։ Ի յարութիւնն մեռելոց, ի դատաստանն յաւիտենից հոգւոց եւ մարմնոց, յարքայութիւնն երկնից եւ ի կեանսն յաւիտենականս։


Աշխարհաբար


Հաւատում ենք մի Աստծոյ, Ամենակալ Հօրը, երկնքի երկրի, երեւելիների եւ աներեւոյթների Արարչին: Եւ մի Տէր Յիսուս Քրիստոսին՝ Աստծոյ Որդուն՝ ծնուած Հայր Աստծուց՝ Միածին, այսինքն՝ Հօր էութիւնից։ Աստուած՝ Աստծուց, Լոյս՝ Լոյսից, Ճշմարիտ Աստուած՝ Ճշմարիտ Աստծուց, ծնունդ եւ ոչ՝ արարած։ Նոյն Ինքը՝ Հօր բնութիւնից, Որով ամէն ինչ եղաւ երկնքում եւ երկրի վրայ՝ երեւելիներ եւ աներեւոյթներ։ Ով մեզ՝ մարդկանցս համար եւ յանուն մեր փրկութեան՝ երկնքից իջնելով՝ մարմնացաւ, մարդացաւ, Սուրբ Հոգով կատարելապէս ծնուեց Սուրբ Կոյս Մարիամից։ Որով առաւ մարմին, հոգի ու միտք եւ ամէն ինչ ուր ունի մարդը՝ ճշմարտապէս եւ ոչ կարծեօք։ Չարչարուեց, խաչիւեց, թաղուեց, երրորդ օրը յարութիւն առաւ, նոյն մարմնով ելաւ երկինք եւ նստեց Հօր Աջ կողմում։ Գալու է նոյն մարմնով եւ Հօր փառքով՝ դատելու ողջերին եւ մեռածներին, Ում թագաւորութիւնը չունի վախճան։ Հաւատում ենք եւ Սուրբ Հոգուն՝ Անեղին եւ Կատարեալին, որ խօսեց Օրէնքներում, մարգարէներում եւ Աւետարաններում։ Ով իջաւ Յորդանան, քարոզեց առաքեալների միջոցով եւ բնակուեց սուրբերի մէջ։Հաւատում ենք նաեւ միայն Մի Ընդհանրական եւ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցուն, մի մկրտութեանը, ապաշխարութեանը, մեղքերի քաւութեանը եւ թողութեանը, մեռելների յարութեանը, հոգիների եւ մարմինների յաւիտենական դատաստանին, Երկնքի արքայութեանը և յաւիտենական կեանքին։

«Իսկ ովքեր ասում են, թէ կար ժամանակ երբ Որդին չկար, կամ կար ժամանակ երբ Սուրբ Հոգին չկար, կամ թէ՝ ոչնչից եղան, կամ ասում են՝ այլ էութիւնից են Աստծոյ Որդին կամ Սուրբ Հոգին, եւ թէ փոփոխուող են կամ այլափոխուող, այդպիսիներին նզովում է Ընդհանրական եւ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին»։«Իսկ մենք երկրպագելով փառաւորում ենք Սուրբ Երրորդութեանը՝ Հօրը, Որդուն եւ Սուրբ Հոգուն, Ով յաւիտեաններից առաջ է, այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից։Ամէն:


*Նիկիական հանգանակը Հայ առաքելական եկեղեցու քրիստոնէական դաւանանքի ամփոփումն է, ընդունուել է 325թ.Նիկիայի Ա տիեզերական Ժողովի կողմից, լրացուել է յաջորդ՝ 381թ. Կոստանդնուպոլսի Բ եւ 431թ. Եփեսոսի Գ Տիեզերական Ժողովներում:Այն արտասանւում է Սուրբ Պատարագի, Քահանայական Ձեռնադրութեան ընծայման եւ այլ հանդիսաւոր արարողութիւնների ժամանակ:Մկրտութեան խորհրդի ընթացքում ասւում է Առաքելական Հանգանակը: